700 thënie nga Rumi

Përmblodhi dhe përgatiti: Skender Mustafi

Xhalaludin Muhammed Rumi (1207 – 1273), ishte poet persian i shekullit të 13-të, fakih hanefi, dijetar islamik, teolog maturidi dhe mistik sufi me origjinë nga Khorasani i Madh në Iranin e Madh. Poezitë e tij janë përkthyer gjerësisht në shumë nga gjuhët e botës dhe janë zhvendosur në formate të ndryshme. Veprat e Rumit janë shkruar kryesisht në persisht, por herë pas here ai ka përdorure dhe turqishten, arabishten dhe greqishten në vargjet e tij.

Ik nga reja e zezë që të rrethon. Atëherë do të shohësh dritën tënde rrezatuese si hëna e plotë.
Kur një ndjenjë percepton të fshehtën, bota e padukshme bëhet e dukshme për të gjithë.
Pa dritën tënde, një luan i madh mbahet rob nga një lepur!
Ka shumë njerëz me sy të hapur, zemrat e të cilëve janë të mbyllura. Çfarë shohin ata? Materie.
I lë nevojat e trupit të zvogëlohen dhe vendimet e shpirtit të rriten. Zvogëlon atë që i jep fizikës sate. Syri shpirtëror do të fillojë të të hapet.
Mos u ul të presësh. Dil atje jashtë, ndjeje jetën. Prek diellin dhe zhytu në det.
Një jetë pa dashuri nuk vlen. Mos pyesni veten se çfarë lloj dashurie duhet të kërkoni, shpirtërore apo materiale, hyjnore apo të zakonshme, lindore apo perëndimore. Ndarjet çojnë vetëm në më shumë ndarje. Dashuria nuk ka etiketa, nuk ka përkufizime. Është ajo që është, e pastër dhe e thjeshtë. Dashuria është uji i jetës.
Më vjen turp ta quaj këtë dashuri njerëzore dhe kam frikë nga Zoti ta quaj hyjnore.
Nuk të dua as me zemër e as me mendje. Zemra ime mund të ndalojë mendjen time mund të harrojë. Të dua me shpirt sepse shpirti im nuk ndalon dhe nuk harron kurrë.
Gjeni ëmbëlsinë në zemrën tuaj, atëherë mund të gjeni ëmbëlsinë në çdo zemër.
Frymëzimi që kërkon është tashmë brenda teje. Hesht dhe dëgjo.
Ky moment është gjithçka që ekziston.
Mos e shihni veten si një trup prej balte, shihni veten si një pasqyrë që pasqyron bukurinë hyjnore.
Mëso përkufizimin e vërtetë të vetes. Kjo është thelbësore. Pastaj, kur të mësosh përkufizimin tënd, ik prej tij.
Kam vendosur veshin e shpirtit në dritaren e zemrës sate.
Sa më i thellë pikëllimi, aq më rrezatuese është dashuria.
Pasi të vdisni, të gjitha mendimet që keni pasur do të grumbullohen si fëmijë.
Rruga pa rrugë hapet sa herë që thoni sinqerisht: Nuk ka realitet përveç Zotit. Ekziston vetëm Zoti.
Kam kërkuar në të gjithë botën, por nuk kam arritur të gjejë një virtyt më të mirë se të jesh i sjellshëm.
Kur zogu lirohet, nuk kthehet për mbetjet e ushqimit në fund të kafazit.
Nëse ke shumë, jep nga pasuria. Nëse ke pakë, jep nga zemra.
Unë jam thjesht një mysafir i lindur në këtë botë, për të mësuar fshehtësitë që gjenden përtej saj.
Hiqeni maskën. Fytyra jote është madhështore.
Për tu endur nëpër fushat me lule, tërhiq gjembat nga zemra.
Zemra është det, gjuha breg. Çfarëdo që përmban deti, do të përplaset në breg.
Kur dashuria vjen befas dhe prek në dritaren tuaj, vraponi dhe lëreni, por së pari mbyllni derën e arsyes tënde.
Nëse ke lakmi për ushqim, do të bëhesh copë buke.
Pra përgjigja ndaj tij (Iblisit) është heshtja dhe paqja; të flasësh me një idiot është marrëzi.
Nuk ka rëndësi që e ke thyer zotimin tënd një mijë herë. Akoma eja, dhe përsëri, eja.
Dielli e donte hënën aq shumë saqë vdiste çdo natë për ta lënë atë të marrë frymë.
Pastaj shikova në zemrën time dhe atje e gjeta Atë – Ai nuk ishte askund tjetër.
Vajtimi i zemrave të thyera është dera drejt Zotit.
Përzgjidh ta duash atë që nuk vdes.
Zgjohu: Kjo botë që po ëndërron nuk ka asgjë për t’u frikësuar.
Nuk mund të themi shumë për dashurinë me shikim të parë. Kjo ndodh dhe ne jetojmë në prag të një jete të re.
Çdo pjesë e juaja ka një gjuhë të fshehtë. Duart e këmbët tua thonë atë që ke bërë. Çdo nevojë sjell atë që nevojitet. Dhimbja e mban shërimin e saj si një fëmijë.
Lulja që nuk u buzëqesh degëve thahet.
Mendon se unë e di se çfarë po bëj? Se për një frymëmarrje apo gjysmë frymëmarrje i përkas vetes? Aq sa një laps e di se çfarë shkruan, ose topi mund të marrë me mend se ku do të shkojë më pas.
Dije, pra, se trupi është thjesht një veshje. Shko kërko atë që vesh, jo mantelin.
Kjo botë është një pemë për të cilën kapemi – ne, fryti gjysmë i pjekur mbi të.
E dini se si është. Ndonjëherë planifikojmë një udhëtim në një vend, por diçka na shpie në një vend tjetër.
Ditë e natë ruaja margaritarin e shpirtit tim. Tani në këtë oqean rryma margaritarësh, kam humbur gjurmët se cili ishte i imi.
Hesht tani. Thuaj gjithnjë e më pak poezi lavdëruese. Lëre veten të bëhet poezi e gjallë.
Zoti është i vetmi Mik për shpirtin në rrugën për tek Zoti.
Ti erdhe papritur dhe më vodhe tri gjëra. Durimin nga zemra, ngjyrat nga fytyra dhe gjumin nga sytë.
Në lutje të gjithë janë të barabartë.
Lajka dhe hipokrizia e kësaj bote është një kafshatë e ëmbël: ha më pak, sepse është plot zjarr. Zjarri i saj është i fshehur, ndërsa shija e saj është e dukshme, por tymi i saj bëhet i dukshëm në fund.
Trupi yt është larg meje, por ka një dritare të hapur nga zemra ime drejt tëndes.
Vazhdo të trokasësh derisa gëzimi brenda të hapë një dritare, shiko kush është atje.
Meqenëse Dashuria ma ka bërë rrënoja nga zemra ime, dielli duhet të vijë dhe t’i ndriçojë ato. Një bujari e tillë më ka thyer me turp.
Vdekja jonë është martesa jonë me përjetësinë.
Gjuha ka vetëm një klient, veshin.
Vetëm dashuria mund të e sqarojë veten.
Kur Zoti dëshiron të ndihmojë, ai na lë të lotojmë. Kudo që rrjedh uji, jeta lulëzon, kudo që bien lot tregohet mëshira hyjnore.
Ti je ilaçi. Ti je shërimi për pikëllimin tënd.
Ai i cili gjen lumturi tek ti është i yti. Të gjithë të tjerët janë mysafir.
Ju pëshpëriti butësisht në veshin e zemrës sime të gëzuar. Ti e di se çfarë kam në mendje, i ke dëgjuar mendimet e mia. Mbylla gojën dhe ju fola në njëqind mënyra të heshtura.
Një shkëndijë e veçantë lind nga pikëllimi i një zemre të djegur. A keni dëgjuar ndonjëherë se si psherëtima e një zemre të thyer prek të Dashurin?
Shumë nga gabimet që shihni tek të tjerët, lexues i dashur, janë vetë natyra juaj e pasqyruar në to. Siç tha i Dërguari: “Besimtarët janë pasqyrë e njëri-tjetrit”.
Por më mirë do të isha në burg me shokun tim sesa në një kopsht trëndafilash krejt vetëm.
Në detin e dashurisë, shkrihem si kripë.
Bëhu Hëna që ngritët në natën time të errët. Jam i etur për Dritën tënde.
Nëse e do dashurin, shih veten tënde.
Urtësia është si shiu. Furnizimi i tij është i pakufizuar, por zbret sipas asaj që kërkon rasti – në dimër e pranverë, në verë e në vjeshtë, gjithmonë në masën e duhur, pak a shumë, por burimi i atij shiu janë vetë oqeanet, të cilët nuk kanë kufij.
Noto jashtë nga pellgu yt i vogël.
Unë mund ta pushtoj botën sa hap e mbyll sytë. Unë mund të shëroj një zemër të thyer me një buzëqeshje.
Bukuria na rrethon, por zakonisht duhet të shkojmë në kopsht për ta parë.
Nuk ka shenja në shkretëtirë, karvanët udhëhiqen nga yjet. Në errësirën e dëshpërimit, shpresa është e vetmja dritë. Por në kopshtin e jetës tënde, e dashur, mos shpreso kurrë se një shelg që qan do të të japë hurma.
Asgjë nuk ndodh rastësisht askush nuk shkon në një kërkim pa arsye, pa tërheqjen e magnetit nuk ka veprim.
Nëse do të vazhdoja të flisja mbi dashurinë, do të ndodhnin njëqind ndërthurje të reja, e megjithatë nuk do ta thosha fshehtësinë.
E dua këtë botë, edhe pse dëgjoj erën e madhe të lënies së saj duke u ngritur, sepse ka një shije kokrre që preferoj nga çdo ide e parajsës: miqësia njerëzore.
Sqarimi me gjuhë i bënë shumicën e gjërave të qarta, por dashuria e pa sqaruar është më e qartë.
Pavarësisht sa shpejt vrapon, hija jote më shumë se të rri pran. Ndonjëherë, është përpara!
Fjalët e buta që i folëm njëri-tjetrit janë të vulosura në kasafortat e fshehta të qiellit. Një ditë si shiu, ato do të bien në tokë dhe do të gjelbërohen në të gjithë botën.
Nga largësia ti sheh vetëm dritën; me tu afruar unë, ti e sheh se unë jam ti.
Dashuria është shtëpia e Zotit dhe ti po jeton në atë shtëpi.
Ne jemi ushqyer fshehurazi nga përtej hapësirës dhe kohës. Kjo është arsyeja pse ne kërkojmë diçka më shumë se kjo.
Vetë mesi i zemrës suaj është vendi ku fillon jeta – vendi më i bukur në tokë.
Mos u humb në dhimbjen tënde, dije se një ditë dhimbja jote do të bëhet shërimi yt.
Ti je universi në lëvizje të dalldisur.
Do të ishte sikur një mbret të u dërgonte në një fshat për një mision të caktuar. Nëse do të shkonit dhe do të kryenit njëqind detyra të tjera, por do të kishit lënë pas dore përmbushjen e detyrës për të cilën jeni dërguar, do të ishte sikur të mos kishit bërë asgjë.
Dashuria nuk është as përrallë, as lojë. Dashuria është një përrua aq i fuqishëm sa askush nuk mund të qëndrojë para saj. Dashuria është flaka e cila, kur ndizet, konsumon gjithçka tjetër përveç të Dashurit.
Ditët e këndshme nuk vijnë tek ti, ti duhesh të ecësh drejt tyre.
Për të parë hënën që nuk shihet, i kthe sytë nga brenda dhe shiko veten në heshtje.
Kam parë shumë njerëz që nuk kishin rroba, kam parë shumë rroba në të cilat nuk kishte njerëz.
Aroma jote është gjithmonë me mua.
Ju po kërkoni thesare nëpër botë, por thesari i vërtetë jeni ju.
Ku ka rrënoja, aty ka shpresë për thesar.
Shumë veprime që duken mizore janë nga miqësia e thellë. Shumë rrënime janë në fakt rinovime.
Nëse ndokush të kërkon të thuash kush je, thuaj pa hezitim, shpirt me shpirt brenda shpirti.
Të flasësh me dikë të përgjumur është njësoj si të vizatosh me gisht piktura në ujë.
Mos kërko drejtësi këtu në xhungël ku shpirti yt shtazarak të jep këshillë të keqe.
Mos u pikëllo për atë që nuk vjen. Disa gjëra që nuk ndodhin i pengojnë fatkeqësitë të ndodhin.
Do të mësosh përmes të lexuarit, por do të kuptosh me dashuri.
Ne flasim për këtë e atë. Nuk ka pushim përveç këtyre momenteve të degëzimit.
Mos e kthe kokën. Vazhdoni të shikoni varrën. Aty hyn drita tek ju.
E gjithë bota është një formë për të vërtetën. Kur dikush nuk ndihet mirënjohës për këtë, format duken të jenë ashtu siç ndjen ai, ato pasqyrojnë zemërimin, lakminë, frikën e tij. Bëni paqe me universin. Merrni gëzim në të. Do të kthehet në ar… Çdo moment një bukuri e re.
Unë isha ti dhe ti asnjëherë nuk e ke ditur.
Nëse do të dridhesha në çdo pikëllim, do të isha një idiot inteligjent.
Dashuria është një oqean i pakufishëm në të cilin qiejt janë veçse shkumë.
Ti u dërgove të bashkosh njerëzit, ti nuk u dërgove t’i ndash njerëzit.
Mos trazo argjilën çdo çast, ashtu që uji të të bëhet i kthjellët, të të ndriçohet llumi, të të shërohen dhimbjet.
Unë shoh kaq thellë brenda vetes – Nuk kam nevojë për sytë e mi. Unë mund të shoh gjithçka qartë! Pse do të doja të shqetësoja përsëri sytë? Tani që e shoh botën … përmes syve të Tij.
Bëhu si kallam sheqeri i ëmbël por i heshtur, mos u ngatërro me fjalët e hidhura.
Ti je qielli ku qarkon shpirti im, dashuria brenda dashurisë, vendi i ringjalljes.
Përderisa arsyeja sheh vetëm barriera, dashuria di rrugë të fshehta.
Ke parë fuqinë tënde. Ke parë bukurinë tënde. Ke parë krahët e arta. Përse shqetësohesh?
Mos u përpiq të shuash zjarrin duke i futur më shumë zjarr.
Sa më i heshtur të bëhesh, aq më shumë do të jesh në gjendje të dëgjosh.
Ujërat e jetës rrjedhin nga errësira. Kërko errësirën, mos ik prej saj.
Shqetësohu për të tjerët, të cilët të japin rehati të shijshme që të pengojnë nga lutja. Miqtë janë armiq ndonjëherë, dhe armiqtë miq.”
Gruaja ka fuqi të madhe. Ajo mund të lidhë nyje në gjoksin tënd që vetëm frymëmarrja e Zotit i zgjidh. Mos e merrni lehtë pamjen e saj.
Elefanti i cili pa dje në ëndërr Indinë, iku nga robëria – kush ka, atë të e ndalojë, Fuqi?
Një pasuri që nuk mund ta imagjinosh rrjedh përmes teje.
Mos merr parasysh ato që thonë të tjerët. Ji i izoluar në shtëpinë tënde të fshehtë të zemrës, në atë vazo të heshtjeje.
Të folurit, sado e përulur të duket, është me të vërtetë një lloj mburrjeje.
Në fund të fundit, malet e imagjinatës nuk ishin gjë tjetër veçse një shtëpi. Dhe kjo jetë e madhe e imja nuk ishte gjë tjetër veçse një justifikim. Ju e keni dëgjuar historinë time me kaq durim për një jetë. Tani dëgjoni këtë: nuk ishte gjë tjetër veçse një përrallë.
Përqafo dritën dhe e lë të të udhëheqë përtej erërave të dëshirës.
Derisa të zvarritesh si gjarpër në këtë tokë mos shpreso të notosh si peshk në detin e Shpirtit.
Humbe veten, humbe veten në këtë dashuri. Kur të humbësh veten në këtë dashuri, do të gjesh gjithçka.
Kupto mënyrat të fshehta, të padukshme të kontaktit të zemrës me zemër si kjo: Kur dy llamba janë ndezur. Llambat do të mbeten të ndara, por drita e tyre do të përzihet.
Pini nga prania e shenjtorëve, jo nga kavanozat tjerë.
Kur drita kthehet në burimin e saj, ajo nuk merr asgjë nga ajo që ka ndriçuar. Mund të ketë ndriçuar një grumbull plehrash, një kopsht ose një bebëz të syrit të njeriut. S’ka rëndësi. Shkon, dhe kur shkon, fusha e hapur bëhet e shkretë me pasion, duke e dashur atë të kthehet.”
Një besëlidhje e dobët është një rrënjë e kalbur, pa hir a fryt. Edhe pse degët dhe gjethet e hurmës janë jeshile, gjelbërimi nuk sjell dobi nëse rrënja është e korruptuar. Nëse një degë është pa gjethe jeshile, por ka një rrënjë të mirë, njëqind gjethe do të shtrijnë duart në fund.”
Burrat e gratë ikin nga çdo synim, qoftë ky i kësaj bote apo shpirtëror, sepse e mbivlerësojnë detyrën fillestare. Mënyra e duhur është nga pak në një kohë.
Kur njeriu hyn në rrugën e Zotit, për një kohë lutja e tij do të jetë e shkurtër. Por pas kësaj, nëse ata luten me gjithë zemër, lutjet e tyre do të vazhdojnë pafundësisht.
Nga vetja ime jam bakër, përmes Teje, mik, jam flori. Nga vetja jam gur, por përmes Teje jam një perlë!
Përgjigju çdo thirrjeje që të emocionon shpirtin.
Dashuria është proces gjyqësor ku duhen sjellë prova të ashpra.
Kur nëna bërtet: “Largohu nga këtu!” ajo nënkupton sjelljen e dobët të fëmijës. Mos ik nga ata që qortojnë dhe mos u largo nga konflikti pastrues, përndryshe do të mbetesh i dobët.
Unë jam shërbëtor i Kuranit, për aq kohë sa kam shpirt. Unë jam pluhuri në rrugën e Muhammedit, të Zgjedhurit. Nëse dikush i interpreton fjalët e mia në ndonjë mënyrë tjetër, unë e dëshpëroj atë person dhe i dëshpëroj fjalët e tij.
Ti je ngushëllimi i shpirtit tim në stinën e pikëllimit. Ti je pasuria e shpirtit tim në zemërthyerjen e humbjes.
Kur dëgjon tregime të pista laji veshët. Kur sheh gjëra të shëmtuara laji sytë. Kur ke mendime të këqija, laje mendjen. Dhe mbajini këmbët me baltë.
Ata që bëjnë punë shpirti, që duan të vërtetën e zjarrtë më shumë se ngushëllim apo duartrokitje, e njohin njëri-tjetrin menjëherë. Ata që duan diçka tjetër kthehen dhe zënë vend në një dhomë tjetër. Krijuesit e shpirtrave gjejnë shoqërinë e njëri-tjetrit.
I lidh dy zogj së bashku. Ata nuk do të mund të fluturojnë edhe pse tani kanë katër krahë.
Kjo tokë ha burra dhe gra, e megjithatë ne jemi dërguar të hamë botën, këtë vend që përpiqet të na mashtrojë ne me të nesërmen.
Peshqit pinë detin, por deti nuk bëhet më i vogël!
I gjithë ndryshimi është për shkak të kohës, prandaj nëse je i çliruar nga koha, je i lirë edhe nga ndryshimi.
Sa shpesh zbulohen thesare nën rehatinë e shtëpisë suaj? Thesaret gjenden gjithmonë të shtrira midis rrënojave të vjetra.
Kur je kudo, nuk je askund. Kur je diku, je kudo.
Fjalët janë hija e realitetit, thjesht një degë e realitetit.
Fjalët nuk janë të rëndësishme në vetvete, por si kaldajë për një qendër.
Pastrohu në ujin e urtësisë, kështu që nuk do të pendohesh për kohën këtu. Dashuria është thelbi jetik i shpirtit, dhe nga gjithçka që sheh, vetëm dashuria është e pafundme.
Duhet të ndezësh zjarrin që të kesh dritë. Besim do të thotë që jesh gati të rrezikosh atë që për momentin ke.
Këmbëngulni në mirënjohje dhe ngadalë do të bëheni një me Diellin e Dashurisë dhe Dashuria do të shkëlqejë përmes jush gëzimin e saj gjithëshërues. Rruga e mirënjohjes nuk është për fëmijët; është rruga e heronjve të butë, e heronjve të butësisë që, çfarëdo që të ndodhë, vazhdojnë të ndezin në altarin e zemrave të tyre flakën e admirimit.
Ngrihu me shkathtësi dhe shko në udhëtimin tënd të çuditshëm drejt oqeanit të kuptimeve. Largohu dhe mos largo shikimin nga dielli teksa ecë.”
Unë thashë “më trego shkallët që të ngjitem në parajsë”.
Ai tha “koka jote është shkalla, ul kokën poshtë këmbëve.”
Më fal se nuk mund të fle; fali të eturit që nuk kanë ujë. Fal: nëse nuk e njeh kurrë faljen, nuk do t’i njohësh kurrë bekimet që jep Zoti.
Nëse e kam zemrën për diçka tjetër përveç teje, le të më djegë zjarri nga brenda.
Kërkuesi i së vërtetës është pasqyrë për fqinjët e tij.
Një burrë ose një grua e mençur është një llambë që drejton veten. Lëreni atë të udhëheqë. Besoni njohuritë që ata shfletojnë. Një njeri gjysmë i mençur është ai që e lejon njeriun e mençur të udhëheqë. Ai mban si i verbër rrobën e një ndihmësi. Përmes një tjetri, ai vepron, sheh dhe mëson. Ekziston një lloj i tretë pa intelekt fare, i cili nuk merr asnjë këshillë, shëtit në shkretëtirë, vrapon pak në një anë, ndalon, çalon gjatë natës pa qiri, pa cung qiriri, pa idenë për çfarë të pyesë.
Ai dëshiron që të dal nga vetja . Ai dëshiron të ulem në liri. Isha vazhdimisht i përfshirë me ambicie dhe tani më thotë t’i thyej të gjitha zinxhirët.
Dashuria për atdheun është pjesë e besimit. Por mos e merrni fjalë për fjalë! “Vendi” juaj i vërtetë është vendi ku po shkoni, jo vendi ku jeni.
Ka dhënie dhe ka dituri. Disa kanë bujari dhe dhembshuri, por pa njohuri të vërtetë. Disa kanë njohuri, por jo vetëmohim. Kur të dyja janë të pranishme, ai person është i bekuar dhe i begatë. Një qenie e tillë është vërtet e pakrahasueshme.
Vullneti i lirë është që të mund të dorëzohet lirshëm. Njeriu i tillë nuk ndjen kënaqësi të vërtetë nëse nuk kullohet bosh. Me gjithë ushqimet e pijet e shijshme në botë, kënaqësia e vërtetë vjen vetëm me shuarjen e kënaqësisë dhe zëvendësimin e saj me kënaqësinë e shpirtit.
Udhëtimi është po aq freskues për disa aq sa qëndrimi në shtëpi për të tjerët.
Njerëzit duan të jesh i lumtur. Mos vazhdo t’u shërbesh atyre dhimbjen tënde. Nëse do të mund të zgjidhësh krahët e të çlirosh shpirtin nga xhelozia, ti e të gjithë rreth teje do të fluturonit lart si pëllumba.
Çdo sukses varet nga përqendrimi në zemër.
Një shkëndijë e vetme e mëshirës së Zotit mund ta kthejë helmin në ujë burimi. Aty ku ka dyshime, Ai vendos sigurinë.
Ky nuk është realiteti i vërtetë. Realiteti i vërtetë është pas perdeve. Në të vërtetë, ne nuk jemi këtu. Kjo është hija jonë.
Unë jam oqeani dhe përmbytja e tij e trazuar.
Shikimi im, Zemra ime, Jeta ime …, të tri fjalët i kam thurur në një: dashuri.
Bëje zakon të shikosh Dritën pa qelq, ashtu që kur qelqi të thyhet, të mos mbetesh i verbër.
Çfarë i duket guri njeriut të zakonshëm është një perlë për njeriun e ditur.
Këtu në gjoksin tim doli një yll aq i qartë sa që tërhoqi të gjithë yjet në vete.
Ka një mënyrë për të dashuruar që nuk është e lidhur me atë që dashurohet. Vëzhgoni se si është uji me tokën duke lëvizur gjithmonë drejt oqeanit, megjithëse toka përpiqet të mbajë hapin e ujit dhe të mos e lëshojë atë.
Pini gjithë pasionin tuaj dhe bëhuni turp. Mbyllni të dy sytë për të parë me syrin tjetër.
Shtamba e dëshirës së lakmuesit nuk mbushet kurrë.
Edhe pse derdh oqeanin në shtambën tënde, ajo nuk mund të mbajë më shumë se një ditë rezervë.
Luani që thyen radhët e armikut është një hero i vogël në krahasim me luanin që tejkalon veten.
Kështu ndodh tërheqja: njerëzit që nuk vënë vlerë asgjëje kënaqen me pavlefshmërinë.
Kushdo që mendon se nuk ka asnjë kuptim apo qëllim ndihet i tërhequr nga imazhet e kotësisë.
Çfarëdo që të kërkoni, kërkoni në veten tuaj, jo përreth.
Përzgjidhni një mjeshtër, sepse pa të ky udhëtim është plot mundime, frikë dhe rreziqe. Pa shoqërim, do të ishit i humbur në rrugën që tashmë do të kishit marrë. Mos udhëtoni vetëm në Rrugë.
Arti i njohjes është të dish se kë të injorosh.
Të metat tuaja janë mënyrat se si shfaqet lavdia.
Mos mbushni tasin me ushqim nga çdo tenxhere e vluar që shihni. Jo çdo shaka është argëtuese, prandaj mos kërkoni kuptim aty ku nuk ka.
Kur fjalët zbukurohen në mënyrë të përpunuar, qëllimi i tyre harrohet.
Kur zemra bëhet varri i sekretit tënd, ajo dëshira jote do të fitohet më shpejt.
Për vite me radhë e nxora ekzistencën time nga zbrazëtia. Pastaj një goditje, një lëkundje e krahut, ajo punë mbaroi. I lirë nga ai që isha, i lirë nga prania, i lirë nga frika e rrezikshme, shpresë, i lirë nga dëshira malore. Mali ‘këtu dhe tani’ është një copë e vogël e një cope kashte të fryrë në zbrazëti.
Mos pushoni së bëri pjesën tuaj!
Mos pyet çfarë mund të bëjë apo shkaktojë dashuria! Shiko ngjyrat e botës.
Drita që shkëlqen nëpër dritaret e syve e veshëve – nëse ato dritare nuk do të ekzistonin, drita nuk do të ndalonte. Do të gjente dritare të tjera për të ndriçuar. Nëse sjell një llambë para diellit, a thua: “Unë e shoh diellin me anë të kësaj llambe”? Zoti na ruajt! Nëse s’do e sillje llambën, dielli akoma do të shkëlqejë. Çfarë nevoje ka për llambë?
Dëlir sytë dhe shiko botën e dëlirë. Jeta do të të mbushet me forma rrezatuese.
Çfarëdo fjalë të them për të shpjeguar këtë dashuri, kur arrij në dashuri, jam i turpëruar. Megjithëse gjuha jep një përshkrim të qartë të dashurisë, prapë se prapë dashuria përtej çdo gjuhe është më e qartë. Pena shkoi me shpejtësi marramendëse në të shkruar, por kur erdhi tek dashuria u nda në dysh.
Kur të gjesh dashuri, do të gjesh veten.
A ke parë ndonjëherë një farë të bie në tokë e të mos ngrihet me një jetë të re. Pse duhet të dyshosh në ngritjen e një fare të quajtur njeri?
Mos u friko nga plaga, përndryshe si mund të hyjë drita në thellësitë tua?
Të duket si perëndim, por është një ngritje; varri duket si burg, por është lirim për shpirtin.
E kam thënë më parë se çdo zejtar kërkon atë që nuk është aty për të ushtruar zanatin e tij. Ndërtuesi kërkon vrimën e kalbur ku çatia u shpërthye. Transportuesi ujit merr tenxheren e zbrazët. Zdrukthëtari ndalon pran shtëpisë pa derë. Punëtorët nxitojnë drejt një pike zbrazëtie, të cilën më pas fillojnë ta mbushin. Megjithatë, shpresa e tyre është për zbrazëti, andaj mos mendo se duhet ta shmangësh. Ajo përmban atë që ke nevojë!
Në ditën e vdekjes, shqisat trupore do të zhduken: a ke dritën shpirtërore të të shoqërojë zemrën? Kur pluhuri mbush këta sy në varr, a do të shkëlqejë varri yt?
Çdo etje shuhet, përveç asaj të këtyre peshqve, mistikëve, të cilët notojnë një oqean të madh hiri, ende disi të përmalluar për të!
Mos u lajko kur armiku të tregon dashuri, buzëqeshja e një xhelati nuk është fjalë e ëmbël.
Ditët e bukura nuk vijnë tek ti. Ti duhet të ecësh drejt tyre.
Trupi nuk është fshehur nga shpirti, as shpirti nga trupi, e megjithatë shpirti nuk është për t’u parë nga secili.
Nëse do një klient që do të paguajë me ar, a mund të ketë klient më të mirë se Zoti, o zemra ime? Ai blen strajcën tonë të ndyrë me të mira dhe në këmbim na jep një dritë të brendshme të huazuar nga shkëlqimi i Tij.
Nëse një i burgosur nuk do të kishte jetuar jashtë, ai nuk do ta urrente birucën.
Vetëdija që dëshiron një pirës vere nuk mund të shijohet në verë, por ky dështim afron etjen e tij të thellë.
Kështu që zemra vazhdon të injorojë ujëvarën dhe çelësin, por ka një që udhëheq përmes gjithë shqetësimit të dëshiruar.
Kushtoju vëmendje atyre që duan të ndryshojnë aq fort saqë qajnë e treten në dashamirësi e liri.
Nuk bezdisem me ty. Mos u bezdis duke qenë i dhembshur ndaj meje!
A po ikën nga dashuria për shkak të një poshtërimi të vetëm? Çfarë di ti për dashurinë përveç emrit? Dashuria ka njëqind forma krenarie dhe përbuzjeje dhe fitohet me njëqind mënyra bindjeje. Meqenëse dashuria është besnike, ajo blen atë që është besnik: ajo nuk ka interes për një shok jo besnik.
Të gjithë jemi përballur me ndodhi që na mësojnë të jemi më pak egoistë dhe gjykues dhe më të dhembshur dhe bujarë.
Sapo shigjeta të largohet nga harku, ajo nuk do të kthehet më, po kështu janë edhe fjalët që largohen nga buzët tona.
Mos shiko formën time të jashtme, por merr atë që kam në dorë.
Ne e dimë se mbretërit shpesh fshehin thesarin e tyre në gërmadha, por kjo fushë me rrënoja është këtu për shkak të vlerës së saj të madhe.
Jam çliruar nga ai grusht injorant që më shtrëngonte dhe shtrembëronte veten time të fshehtë. Universi dhe drita e yjeve vijnë përmes meje.
Kjo botë është në telashe të thella, nga lart deri poshtë. Por ajo mund të shërohet shpejt nga balsami i dashurisë.
Kur zemra juaj pastrohet nga gjithçka që mendoni se jeni, do ta shihni veten si një shpirt të vjetër të dashur.
Të gjithë lotët që ne krijesat derdhim për Të nuk janë lot siç mendojnë shumë, por perla.
Zhurma juaj është heshtja ime.
I ngadalshëm apo i shpejtë, ai që kërkon do të gjejë. Gjithmonë zbatoni ndjekjen me të dyja duart. Për kërkim është një udhëzues i shkëlqyer.
1. peshk! Grepi i karremit nuk është miku yt! Shko thellë, shko thellë.
Si mund të di ndonjë gjë për të kaluarën apo të ardhmen, kur drita e të Dashurit shkëlqen vetëm Tani.
Pushoni orekset. Ato janë banditë në rrugë. Ata ndalojnë shpirtin tuaj dhe vjedhin sende me vlerë. Gjëja më e rëndësishme për ju është inteligjenca juaj shpirtërore. Pjesa tjetër është një maskë për këtë. Mos e humbni kontaktin me të.
Për mendjen është gjë e tillë si lajmi, ndërsa për njohjen e brendshme, gjithçka është në mes të të ndodhurit. Për ata që dyshojnë, kjo është një dhimbje.
Nuk ka nevojë të shpallet e ardhmja! Nevoja dhe dëshira juaj më e thellë plotësohet nga energjia e këtij momenti këtu në dorën tuaj.
Qiriu është bërë që të bëhet tërësisht flakë. Në atë moment asgjësues nuk ka hije.
Lëndimi që përqafojmë bëhet gëzim. Thirreni në krahët tuaj ku mund të ndryshojë.
Ti që i jep jetë të re këtij planeti, Ti që kapërcen logjikën, eja. Unë jam vetëm një shigjetë. Mbushe harkun Tënd me mua dhe le të fluturojë.
Me fat është ai që nuk ka zilinë mike.
Pra, ne kemi filluar dhe kurrë nuk do të zhdukemi.
Ti je një mal që kërkon jehonën e tij!
Mos lejo që fyti të të shtrëngohet nga frika. Merr gllënjka frymë gjatë gjithë ditës dhe natës, para se vdekja të të mbyllë gojën.
Bëhu si lulja që i jep aromë edhe dorës që e këput.
Plaga është vendi nga ku drita futet në ty.
Nëse e shikon me shumë kujdes formën, do të të ikë thelbi.
Humba çdo gjë, gjeta veten.
Çdo ekzistencë është në mënyrën e vet.
Sikur hija, unë jam dhe s’jam.
Kur të lirohesh nga ky trup do të hysh në një botë të re pa asnjë përpjekje.
Mbrëmjen e kaluar mësova si të e dua Zotin, të jetoj në këtë botë dhe të mos quaj asgjë timen.
Nëse dera të është mbyllur në fytyrë vazhdo të presësh me durim, mos u largo menjëherë. Duke parë durimin tënd dashuria jote së shpejti do të thërrasë me hir dhe do të ngrejë si një kampion.
Dashuruesi i vërtetë është Ai i cili ditën e fundit I hap mijëra dyer.
Mendjemprehtësi i mësuar nga Zoti për bletën është i ndaluar nga luani dhe gomari i egër.
Oj Esenca e Dijes, ç’e mirë është i gjithë ky mësim dhe informacion pa ty? Kush mund të të lë për dituri, përveç nëse ai nuk ka dijeni për ty?”
Është ora katër e mëngjesit. Nasrudini largohet nga taverna dhe ecën nëpër qytet pa qëllim. Një polic e ndalon.
“Përse po endesh rrugëve në mes të natës?”
“Zotëri,” përgjigjet Nasrudini, “po ta dija përgjigjen e kësaj pyetjeje, do të isha në shtëpi disa orë më parë!
Vetë qielli rrotullohet me dashuri.
Të mungon një këmbë për të udhëtuar? Atëherë udhëto në veten tënde!
Injoranca është burgu i Zotit. Njohja është Pallati i Zotit.
Nuk i shpërdori fjalët e mia në mendjet e lodhura. Unë mund tu flas vetëm atyre që kanë etje për detin.
Agjërimi është parimi i parë i mjekësisë; agjëro dhe shih si shfaqet forca e shpirtit.
Të dëgjosh dikë është të heqësh kapakun nga tenxherja e gatimit.
Ekzistenca e kësaj bote zgjat një natë. Ka një mbledhje të madhe të gjallë atë natë, por disa njerëz flenë gjatë saj.
Dhe kur Ai mbyll të gjitha rrugët e rrugicat para teje, shfaq Ai një rrugë, të fshehtë të cilën askush deri më tani nuk e ka ditur.
Nuk mund ta zgjidhësh këtë nyjë duke dëgjuar përralla.
Nëse shtëpia e botës është e errët, dashuria do të gjejë një mënyrë për të bërë dritare.
Bëhu si pema, i lë fletët e vdekura të bien.
I bekuar është ai i cili dëgjon me veshin e zemrës.
Rruga e të Dërguarit të Zotit është rruga e Dashurisë. Ne jemi fëmijët e Dashurisë. Dashuria është nëna jonë.
Asnjë lutje nuk është e plotë pa prezencë.
Lutuni, lutuni gjithmonë: Lutja dhe adhurimi janë fryma juaj.
Feja e gomarit ndryshon kur ndokush rri e e përkëdhel atë dhe i jep atë që dëshiron.
Për hir të kujt janë gratë e mira? Për burrat e mirë!
Brenda secilit prej nesh, ka një vjeshtë të vazhdueshme. Gjethet tona bien dhe hidhen nga era mbi ujë.
Është mirë të jesh i qetë. Flit më pak.
Edhe pse e gjithë bota digjet nga drita e diellit, përveç nëse është ajo shkëndijë drite brenda syrit, askush nuk mund ta shohë atë dritë. Rrënja e çështjes është pranimi brenda shpirtit.
Flisni një mijë fjalë nga jashtë, prapë, përderisa nuk ka kush të përgjigjet nga brenda, dera nuk hapet kurrë.
Çifti i martuar duhet të përputhet me njëri-tjetrin: shiko një palë këpucë ose çizme. Nëse njëra prej këpucëve është shumë e ngushtë për këmbën, pala e këpucëve nuk ju bën dobi.
Kushdo që vepron me respekt do të marrë respekt. Kushdo që sjell ëmbëlsi do t’i shërbehet ëmbëlsira me bajame. Gratë e mira tërhiqen të jenë me burra të mirë.
Hiq dorë nga dëshiruarit atë që kanë njerëzit e tjerë. Në këtë mënyrë je i sigurt.
Mendja, ky glob i vetëdijes, është një univers plot yje që kur e shtyn me këmbë, një mijë rrugë të reja bëhen të qarta, siç bën vetë në agim, duke lundruar nëpër dritë.
Gjithçka përveç dashurisë, gllabërohet nga dashuria.
Gjysma e jetës humbet duke magjepsur të tjerët. Gjysma tjetër humbet duke kaluar nëpër ankthet e shkaktuara nga të tjerët. Lëreni këtë lojë. Ke luajtur mjaft.
Çdo njeri sheh atë që zgjedh të shohë.
Lulja e bardhë rritet në qetësi. Le të bëhet gjuha jote ajo lule.
Ai sy është syri i syrit, nuk i shpëton asgjë e padukshme apo e fshehtë.
Frutat piqen me pak ngrohtësi, jo me zjarr. Fruta nuk kërkon nxehtësinë e furrës.
Gjërat e shumta të kësaj bote janë një sprovë e caktuar nga Zoti, sepse ato fshehin të realitet të vetëm.
Dashuria është ajo që nuk fle, as nuk pushon, e as që qëndron për një kohë të gjatë me ata që flenë. Dashuria është gjuhë që nuk mund të thuhet, apo dëgjohet.
Mos vrapo rreth kësaj bote duke kërkuar vrimë për t’u fshehur. Ka bisha të egra në çdo shpellë! Nëse jeto me minj, kthetrat e maces do të të gjejnë.
Ndonjëherë i ftohti dhe errësira e një shpelle japin hapjen që duam më shumë.
Disa vende të grisura nuk mund të arnohen.
Jo ata që flasin të njëjtën gjuhë, por ata që ndajnë të njëjtat ndjenja e kuptojnë njëri-tjetrin.
Arkivoli duket një burg, por do të thotë liri.
Kudo që është dhimbja, aty shkon shërimi; kudo që është varfëria, aty shkon furnizimi. Kudo që është një pyetje e vështirë, aty shkon përgjigja; kudo që është një anije, tek ajo shkon uji. Mos kërko ujin; rrit etjen tënde, që uji të rrjedhë nga lart e poshtë.
Nëse e dua veten time, të dua ty. Nëse të dua ty, e dua veten time.
E dëgjo heshtjen, ka aq shumë për të thënë.
Mos luaj me gjërat që bllokojnë dritën tënde.
Lutja pastron mjegullën dhe rikthen paqen në shpirt.
Lidhja me Mikun është e fshehtë dhe shumë e brishtë.
Kur shpirtrat shtrihen në atë bar, bota është e mbushur për të folur.
Nëse do ta dinit çfarë lumturie gjeta në të qenit hiç, nuk do të më këshillonit si të jetoja.
Këto fjalë janë për hir të atyre që kanë nevojë për fjalë për të kuptuar. Por për ata që kuptojnë pa fjalë, çfarë dobie kanë ata për të folur? Qiejt dhe toka janë fjalë për ta, të dërguara vetë nga Fjala e Zotit. Kushdo që dëgjon pëshpëritjen, çfarë nevoje ka për çirrje dhe britma?
Ju lutem, le të mos vrasim njëri-tjetrin për libra!
Çdo gjë tjetër përveç detit është një mundim për një peshk.
Miqësia dhe besnikëria kanë durimin si forcë të tyre lidhëse. Të ndihesh i vetmuar dhe i poshtëruar tregon se nuk ke qenë durimtar.
Brenda njerëzve ekziston një mall dhe një dëshirë e tillë që, edhe sikur të zotëronin njëqind mijë botë, përsëri ata nuk do të gjenin prehje apo rehati.
Në dorën e dashurisë jam sikur macja në thes.
A nuk ishte e vërtetë që gjuha e njeriut është si një grumbull i shqetësuar shkëmbi dhe hekuri, të cilët, kur goditen me njëri-tjetrin, mund të ndezin një zjarr?
Ji i pamëshirshëm në kërkimin tënd, sepse ti je ai që po e kërkon.
Hesht, Vetëm dora e Zotit mund të heqë barrën e zemrës sate.
Çfarë lustrimi mund të kërkojë pasqyra e zemrës nëse metali mund të lëmohet në një fund si pasqyrë? Midis pasqyrës dhe zemrës është ky ndryshim i vetëm: zemra fsheh sekretet, ndërsa pasqyra jo.
Ose ji ashtu siç dukesh, ose duku ashtu siç je.
Pavarësisht fort i hapë sytë ujit të turbullt, nuk do mund të shohësh as hënën, as diellin.
Askush nuk bëhet dijetar për shkak të virtytit të veshjes e çallmës.
Dil si luan, si një trëndafil.
Ne të gjithë përballemi me vdekjen në fund. Por rrugës, ki kujdes të mos e lëndosh kurrë zemrën e njeriut!
Kush e di nëse lotët e dyllit të qiririt derdhen për shkak të bisedës së tij me zjarrin apo për ndarjen e tij nga mjalti i kosheres?
Me një të paarsimuar ji i heshtur si një libër.
Mendjet e njerëzve janë si llambat e ndezura, drita e njëzet llambave me siguri jep më shumë dritë se një.
Shpirti është një i huaj që përpiqet të gjejë një shtëpi, diku që nuk është një vend diku.
Ajo që nuk vjen në imagjinatën e njeriut quhet ‘dhuratë’, meqë çdo gjë që kalon përmes imagjinatës së tij është në përpjesëtim me aspiratën dhe vlerën e tij.
Kur diçka nuk shkon mirë, fillimisht akuzo veten. Dëgjo kur kurora të përkujton se çfarë të bën të ftohtë ndaj të tjerëve, derisa zbut energjitë lakmitare brenda vetes.
Shpirti ndonjëherë lëshon trupin, pastaj kthehet. Nëse ndokush nuk beson këtë, le të kthehet tek shtëpia ime.
Në bebëzën e zezë të syrit, shumë shkëlqime.
Përbrenda frikës, siguria.
Duke marrë kohë për lutje rituale dhe meditim kursen kohë.
Dashuria rrethon bukurinë.
Rrezet e zbehta të diellit, zbehin murin. Dashuria largohet. Drita ndryshon. Më duhet më shumë hijeshi se ç’mendoja.
Zjarri krekosi me krenari kokën e tij flakërues, por shpejt era tha se ‘ka vdekur’.
Nëse fjalët dalin nga zemra, ato do të hyjnë në zemër. Po të vijnë nga gjuha, nuk do të kalojnë përtej veshëve.
Nëse sytë e tu janë të hapur, do të shohësh gjërat që ia vlejnë të shihen.
Nëse një degë është e mbushur me fruta, ato e tërheqin degën poshtë, ndërsa një degë që nuk ka fruta e mban kokën lart, si një plesht. I Dërguari ishte jashtëzakonisht i përulur, sepse frytet e kësaj bote dhe botës tjetër ishin mbledhur mbi të. Kështu, ai ishte më i përuluri nga njerëzit.
Askush që është i papërpunuar nuk e kupton gjendjen e të pjekurve.
Ji i qetë! Ji i heshtur! Gjeje të njohurën me heshtje. Shko brenda, zhytu në zemrën tënde. Merr një ditë pushim nga thashethemet.
Të jemi një në zemër është më e mirë se të jemi një në gjuhë.
Gjuaj shigjetën djathtas. Bie majtas. Vrapoj pas drerit e e gjej veten të ndjekur nga derri. Komplotoj për të marrë atë që dua e përfundoj në burg. Gërmoj gropa për tu bërë kurth të tjerëve dhe bie vetë. Duhet të dyshoj rreth asaj që dua.
Mëshira e pafund rrjedh vazhdimisht, por ju jeni në gjumë dhe nuk mund ta shihni atë.
Thënia: “Ai është me ty”, do të thotë në kërkimin tënd për Të, Ai është me ty, më afër se vetja jote, përse kërkon jashtë? Shkriju si bora, laj veten nga vetja dhe le të rritet dashuria në shpirtin tënd, e heshtur si zambak.
Kërkuesi i së Vërtetës shikon përtej të dukshmes dhe mediton të fshehurën. Çfarë perceptojnë shqisat është vetëm shtrembërim. Të gjithë kërkojmë diçka që akoma nuk ekziston.
Kam shpikur aq shumë tregime dashurie. Tani ndihem imagjinar.
Pas ushqimit, strehimit dhe shoqërisë, tregimet janë gjëja që na nevojitet më shumë në botë.
Në një botë ku vëllai nuk ka mëshirë për vëllain, një i huaj nuk mund të të bëhet vëllai.
Përse të mendosh ndaras për këtë dhe jetën tjetër kur njeriu ka lind nga e fundit.
Ndiz temjanin! Duhet të digjesh që të jesh aromatik.
Harro sigurinë. Jeto aty ku ke frikë jetën.
Në çdo moment zjarri tërbohet, ai do të djegë njëqind perde. Dhe do t’ju çojë një mijë hapa drejt qëllimit tuaj.
Ne mbajmë brenda vetes mrekullitë që kërkojmë jashtë vetes.
Në momentin që i pranon telashet që tu janë dhënë, dera do të hapet.
Rri i heshtur, sepse bota e heshtjes është një plotësi e madhe.
Sa herë që rindërtojnë një ndërtesë të vjetër, para së gjithash duhet të shkatërrojnë atë të vjetër.
Le të jetë heshtja arti që praktikon.
Heshtja jep përgjigje.
Në momentet më të zeza, prit pa frikë.
Unë nuk jam ky flokë, nuk jam kjo lëkurë, unë jam shpirti që jeton brenda.
Shit zgjuarsinë dhe bli hutinë. Zgjuarsia është thjesht opinion. Hutimi sjell njohuri me intuitë.
Të kapur nga mendimet tona, shqetësohemi për gjithçka.
Le të jetë mësuesja jote vetë dashuria.
Qesh për aq sa merr frymë. Dashuro sa të jetosh.
Le të jetë bukurinë që duam ajo që bëjmë.
Nëse gjithçka që mund të bësh është të zvarritesh, fillo të zvarritesh.
Durimi është çelësi i haresë.
Ji bosh nga shqetësimet. Mendo kush krijoi mendimin.
Bëhu një faqe boshe, e paprekur nga fjalët.
Përgjigju çdo thirrjeje që të emocionon shpirtin.
Gjysma e zemërgjerësisë nuk arrin madhështinë e saj.
Ditën, unë të lavdërova dhe nuk e dija kurrë, natën, qëndrova me ty dhe nuk e dija kurrë. Unë gjithmonë mendoja se isha unë, por jo, isha ti dhe nuk e dija kurrë.
Mbylli sytë, bie në dashuri, qëndro aty.
Burri i vërtetë vështron këpucët e tij të vjetra dhe xhaketën e tij prej lëkure deleje. Çdo ditë shkon në tavan për të parë këpucët e punës dhe pallton e veshur. Kjo është urtësia e tij, të mbaj mend argjilën origjinale e të mos dehet me ego dhe arrogancë.
Miku budalla është tanimë një armik.
Çfarë është mbjellë në shpirtin e çdo njeriu do të mbijë.
Nuk je i menduar për tu zvarritur, andaj mos. Ti ke krahë. Mëso t’i shfrytëzosh ato e të fluturosh.
Durimi me detajet e vogla e bën të përsosur një punë të madhe, si universi.
Secili që sinqerisht dhe vazhdimisht me të dyja duart kërkon diçka, do ta gjejë atë.
Me çdo frymë mbjelli farat e përkushtimit, jam bujk i zemrës.
Arrije ca përsosmëri vetë, kështu që të mos biesh në pikëllim duke parë përsosmërinë tek të tjerët.
Pavarësisht nëse ndokush lëviz ngadalë ose shpejtë, ai që është kërkues do të jetë gjetës.
Le të gdhendim gurë të çmuar nga zemrat tona të gurta dhe e të na ndriçojnë rrugën drejt dashurisë.
Kushdo që i ka dyert e zemrës krah më krah të hapura, mund të shohë diellin në çdo atom.
Porosia pas fjalëve është zëri i zemrës.
Nuk je një, je një mijë. Thjesht ndiz fenerin tënd.
Dashuria ndonjëherë dëshiron të na bëjë një nder të madh: të na mbajë me kokë poshtë e të shkundë gjithë marrëzitë.
Nuk kam as shpirt e as trup, sepse unë vij nga vetë Shpirti i të gjithë shpirtrave.
Brenda çdo pyetjeje të thellë është përgjigjja.
Urtësia na thotë se s’jemi të denjë; dashuria na thotë se jemi. Jeta ime rrjedh mes të dyjave.
Fjalët e mia janë si një anije, dhe deti është kuptimi i tyre. Eja tek unë dhe do të të shpie në thellësi të shpirtit. Do të të takoj atje.
Ka ardhur koha ta kthesh zemrën në një tempull zjarri.
Hapi duart nëse dëshiron të mbahesh.
Kërko tingullin që asnjëherë s’pushon. Kërko diellin që asnjëherë s’perëndon.
Çdo gjë që është më shumë se nevoja jonë është helm. Mund të jetë fuqi, pasuri, uri, ego, lakmi, dembelizëm, dashuri, ambicie, urrejtje apo diç tjetër.
Poezia mund të jetë e rrezikshme, posaçërisht poezia e bukur, meqë të jep iluzionin se ke pasur një përvojë, në të vërtetë pa e kaluar nëpër të.
Në kërkimin e tyre, mençuria dhe çmenduria janë një dhe të njëjta. Në rrugën e dashurisë, miku dhe i huaji janë një dhe të njëjtë.
Pastro veshët, mos dëgjo për atë që tanimë di.
Dëshira për të njohur shpirtin tënd do t’u japë fund të gjitha dëshirave të tjera.
O, i lum shpirti që i pa të metat e veta.
Çdo gjë për të djeshmen ka ikur me të djeshmen. Sot duhet thënë gjëra të reja.
Pse troket në çdo derë? Ik, trokit në derën e zemrës sate.
Kur kërkon dashurinë me gjithë zemër, do të gjesh jehonën e saj në univers.
Nëse dëshiron të fitosh zemra, mbill farat e dashurisë. Nëse do parajsën, ndalo së shpërndari gjemba rrugës.
Ky qiell ku jetojmë nuk është vendi për të humbur krahët kështu që dashuro, dashuro, dashuro.
Kur praktikojmë dashamirësi e dhembshuri, jemi të parët që përfitojmë.
Nëse e doni dikë, jeni gjithmonë së bashku me të – në gëzim, në mungesë, në vetmi, në grindje.
Ka një rrugë nga unë tek ti që vazhdimisht jam duke e kërkuar.
Mos u shqetëso nëse të gjithë qirinjtë e botës shkunden dhe vdesin. Ne kemi shkëndijën që ndez zjarrin.
Dil nga rrethi i kohës dhe eja në rrethin e dashurisë.
Kur ngarendi pas asaj që mendoj se e dua, ditët e mia janë një furrë shqetësimi dhe ankthi; Nëse ulem në vendin tim të durimit, ajo që kam nevojë më rrjedh mua dhe pa dhimbje. Nga kjo kuptoj se ajo që dua gjithashtu më do, po më kërkon dhe më tërheq. Ka një fshehtësi të madh në këtë për këdo që mund ta kuptojë.
Është një jetë në ty, kërko këtë jetë, kërko xhevahirin e fshehtë në malin e trupit tënd.
Ji mirënjohës për jetën tënde, çdo detaj të saj, dhe fytyra jote do të shkëlqejë si dielli dhe kushdo që e sheh do të gëzohet dhe do të qetësohet.
Jeta e ndriçuar mund të ndodhë tani, në çastet e mbetura. Vdisni për egon tuaj dhe bëhuni një qenie njerëzore e vërtetë.
Udhëtarë, është vonë. Dielli i jetës do të perëndojë. Gjatë këtyre ditëve të shkurtra që keni forcë, jini të shpejtë dhe mos kurseni përpjekjet e krahëve tuaj.
Pse duhet të lodhem kur çdo qelizë e trupit tim po shpërthen nga jeta?
Nëse fati vjen të të ndihmojë, dashuria do të të takojë. Një jetë pa dashuri nuk është jetë.
Gëzimi jeton i fshehur në pikëllim.
Mos e bëj veten të mjerë me atë që do të vijë apo nuk do të vijë.
Mësova se çdo i vdekshëm do ta shijojë vdekjen. Por vetëm disa do ta shijojnë jetën.
Me një jetë të shkurtër sa një gjysmë-frymë e marrë, mos mbill asgjë përveç dashurisë.
Ji i sjellshëm dhe i ndershëm, dhe helmet e dëmshme do të bëhen të ëmbla brenda teje.
Nëse i do paratë më shumë se çdo gjë, do të blihesh e shitesh gjatë gjithë jetës sate.
Le të ngrihemi mbi këtë sjellje shtazarake dhe të jemi të sjellshëm me njëri-tjetrin.
Qëndro me miqtë që të mbështesin. Fol me ata për tekstet e shenjta, si po kalon, dhe si po kalojnë ata, dhe mbani praktikat tuaja së bashku.
Miqësia e të urtëve është e mirë; një armik i urtë është më i mirë se një mik budalla.
Nëse po kërkon një mik që është i patëmetë, do të jesh pa miq.
Ji me ata të cilët ndihmojnë qenien tënde.
Për mua, asgjë në botë nuk është aq e çmuar se buzëqeshja e sinqertë, posaçërisht nga një fëmijë.
Kur një burrë bën një tregim për fëmijën e tij, ai bëhet njëkohësisht baba dhe fëmijë, duke dëgjuar.
Unë jam fëmijë mësuesi i të cilit është dashuria me siguri mjeshtri im nuk do të më lejojë të bëhem budalla.
Çfarë do të bëjnë fëmijët tanë në mëngjes nëse nuk na shohin duke fluturuar?
Kurdo që të vijë pikëllimi, ji i sjellshëm me të. Sepse Zoti ka vënë margaritar në duart e pikëllimit.
Mos e shpërfill zemrën, edhe nëse është e mbushur me pikëllim. Thesaret e Zotit janë të groposura në zemra të thyera.
Mos u mërzit! Sepse Zoti dërgon shpresë në momentet më të dëshpëruara. Mos harro, shiu më i rëndë bie nga retë më të errëta.
Pikëllimi… Ai tërheq rrënjët e kalbura, kështu që rrënjët e reja të fshehura poshtë kanë vend të rriten. Çfarëdo që pikëllimi shkund nga zemra, gjërat shumë më të mira do të zënë vendin e tyre.
Bashkohu me bashkësinë e shenjtorëve dhe njih kënaqësinë e shpirtit tënd. Hyr në rrënojat e zemrës sate dhe mëso kuptimin e përulësisë.
Të gjithë janë të mbytur nga mendimet. Kjo është arsyeja pse ata kanë kaq shumë dëshpërim dhe dhimbje.
Një nga mrekullitë e botës: Shikimi i një shpirti të ulur në burg me çelësin në dorë.
Ki durim atje ku rri ulur në errësirë. Agimi po vije.
Lakmia e bën njeriun të verbër dhe të marrë dhe e bën atë një pre të lehtë për vdekjen.
A e viziton rregullisht veten? Fillo tani.
U bëj mirë njerëzve për hir të All-llahut ose për paqen e shpirtit tënd, që të shohësh gjithnjë atë që është e pastër dhe ta shpëtosh zemrën tënde nga errësira e urrejtjes.
Nëse mund ta heqësh qafe veten vetëm një herë, fshehtësia e fshehtësive do të të hapej. Fytyra e të panjohurës, e fshehur përtej universit do të shfaqej në pasqyrën e perceptimit tënd.
Forca jonë më e madhe qëndron në fisnikërinë dhe butësinë e zemrës sonë.
Ndalo, hapu, dorëzo heshtjen e dashur të verbër. Qëndro aty derisa të shohësh se po shikon dritën me sy të pafund.
Çfarëdo që të ndodhë, mos bie në dëshpërim. Edhe nëse të gjitha dyert janë të mbyllura, një rrugë e fshehtë që askush nuk e di do të jetë atje për ty. Akoma nuk mund ta shohësh, por shumë parajsa janë në fund të kësaj rruge… Ji mirënjohës! Është e lehtë të falënderosh pasi të kesh marrë atë që do, falënderohu para se të kesh atë që dëshiron.
Zemra ime e dashur, kurrë mos mendo se je më e mirë se tjerat. I dëgjo pikëllimet e tyre me dhembshuri. Nëse dëshiron paqe, mos streho mendime të këqija, mos bëj thashetheme dhe mos mëso të tjerët atë që nuk e di.
Çdo gjë është zbrazëti. Çdo gjë tjetër, e rastësishme. Zbrazëtia i sjell paqe dashurisë sate. Çdo gjë tjetër, sëmundje. Në këtë botë hileje, zbrazëtia është ajo që shpirti yt dëshiron.
Ka një mënyrë frymëmarrjeje që është e turpshme dhe e ndërlikuar. Pastaj, ka një mënyrë tjetër: fryma e dashurisë që të shpie deri në pafundësi.
Sot, le të notojmë egërsisht, gëzueshëm në mirënjohje.
Ditën kur era është e përsosur, thjesht duhet hapur vela dhe bota është plot bukuri. Sot është një ditë e tillë.
Nëse dëshiron të jesh një minierë xhevahiresh, hape oqeanin e thellë brenda zemrës tënde.
Ke harruar Atë të cilit nuk i intereson pronësia, i cili nuk përpiqet të kthejë fitim nga çdo shkëmbim njerëzor.
Drita Jote është më madhështore se lindja ose perëndimi i diellit.
Çfarë e lëndon shpirtin? Të jetojë pa shijuar ujin e esencës së vet.
Heshtja është oqean. Të folurit është lumë. Kur oqeani të kërkon, mos hyr në lumë. Dëgjo oqeanin.
Ka një hënë brenda çdo qenieje njerëzore. Mësohu të jesh shokë me të.
Drita e ditës, përplot me grimca të vogla vallëzimi dhe me një kthesë të madhe, shpirtrat tanë po vallëzojnë me ty, pa këmbë, ata vallëzojnë. A mund t’i shohësh kur të pëshpërit në vesh?
Nuk ke nevojë të udhëtosh askund – udhëto brenda vetes. Hyr në minierën e rubinëve dhe lahu në shkëlqimin e dritës sate.
Nëse dëshiron të shkëlqesh si dita, digje natën e vetëekzistencës. Shpërndau në Qenien që është gjithçka.
Nga ta di kush jam apo ku jam? Si mund një valë e vetme të lokalizojë veten në oqean.
E kam gjetur zemrën dhe nuk do të largohem kurrë nga kjo shtëpi drite.
Nuk e di akoma? Është Drita jote që ndriçon botët.
Detyra jote? Të punosh me gjithë pasionin e qenies tënde për të arritur një dritë të brendshme.
E vërteta e ngre zemrën, ashtu si uji freskon etjen.
Dëgjo zhurmën e valëve brenda teje.
Rrallë dëgjojmë muzikën e brendshme, megjithatë të gjithë kërcejmë me të.
Vallëzimi është kur ngrihesh mbi të dy botët, duke copëtuar zemrën në copa dhe duke dorëzuar shpirtin tënd.
Për të kuptuar vallëzimin duhet qenë i qetë. Dhe për të kuptuar me të vërtetë qetësinë, duhet vallëzuar.
Vallëzo ku mund të ndahesh në copa dhe të braktisësh krejtësisht pasionet e tua të botës.
Erdhëm duke u sjellë vërdallë nga asgjëja, duke shpërndarë yje si pluhur… Yjet bënë një rreth, dhe në mes, ne vallëzojmë.
Të shikuarit lart të jep dritë, edhe pse në fillim të bën të trullosesh.
Vëri mendimet në gjumë, mos i lër të hedhin hije mbi hënën e zemrës sate. Ik nga mendimet.
Mbi atë që është frika: mos pranimi i pasigurisë. Nëse e pranojmë këtë pasiguri, ajo bëhet një aventurë!
Lëviz, por mos lëviz në mënyrën se si frika të bën të lëvizësh.
Gjithmonë mos harro se je më i guximshëm se ç ‘beson, më i fortë se sa dukesh, më i zgjuar se ç‘mendon dhe dy herë më i bukur se ç’e ke imagjinuar ndonjëherë.
Nëse diçka të bën të lumtur në këtë botë, duhet të mendosh se çfarë do të të ndodhë po të të merrej ajo gjë.
Nëse arsyeja mbizotëron njeriun, ai ngrihet më lart se engjëjt. Nëse epshi mposht njeriun, ai zbret më poshtë se bisha.
Çdo moment përmban njëqind porosi nga Zoti.
Prekur. Si erdhe këtu? Mbylli sytë… dhe dorëzohu!
Dashuria është uji i jetës, hidhu në këtë ujë. Çdo gjë tjetër përveç dashurisë për Zotin më të bukur është agonia e shpirtit, qoftë edhe ngrënia e sheqerit. Çfarë është agonia e shpirtit? Të përparojmë drejt vdekjes pa e kapur ujin e jetës.
Për t’u bërë shpirtërorë, duhet të vdesësh për vete dhe të jetosh në Zotin. Vetëm atëherë fshehtësitë e Zotit do të bien nga buzët tua. Të vdesësh për vete nëpërmjet vetë-disiplinës shkakton vuajtje, por të sjell jetën e përhershme.
Qëndro në zjarr shpirtërorë. Lëre të të pjek.
Tani hesht. Le të flasë Ai që krijon fjalët. Ai e bëri derën. Ai e bëri drynin. Ai gjithashtu bëri çelësin.
Mënyrat e adhurimit nuk janë për tu radhitur si më të mira apo më të këqija se njëra-tjetra… Është i gjithi lavdërim, dhe është e gjitha mirë.
Ne jemi të gjithë të njëjtë… të gjithë të njëjtë… të përmalluar për të gjetur rrugën tonë të kthimit… prapa tek Ai… prapa tek i Vetmi!
Përse, kur bota e Zotit është kaq e madhe, nga të gjitha vendet, të ka zënë gjumi në burg?
Të gjitha fetë. I gjithë ky këndim. Një këngë. Paqja qoftë me ty.
Dashuria erdhi dhe u bë si gjaku në trupin tim. Vërshoi nëpër vena dhe qarkoi zemrën time.
Kam jetuar në buzë të çmendurisë, duke dashur të di arsyet, duke trokitur në derë. Hapet. Kam trokitur nga brenda.
Kur bëja ç’më thoshin të tjerët, isha i verbër. Kur shkoja kur të tjerët më thërrisnin, isha i humba. Pastaj i lashë të gjithë, edhe veten. Pastaj gjeta të gjithë, edhe veten.
Hidhërimi mund të jetë kopshti i dhembshurisë. Nëse mbani zemrën e hapur në çdo gjë, dhimbja mund të bëhet aleati më i madh në kërkimin tuaj jetësor për dashuri dhe mençuri.
Ajo që është e rreme e shqetëson zemrën, por e vërteta sjell qetësi gazmore.
Uji, tregimet, trupi, të gjitha gjërat që bëjmë, janë ndërmjetësues që fshihen dhe tregojnë atë që është e fshehur.
Ka një mijë mënyra për t’u gjunjëzuar dhe për të puthur tokën; ka një mijë mënyra për të shkuar në shtëpi përsëri.
Kopshti i dashurisë është i gjelbër pa kufi dhe jep shumë fryte, përveç pikëllimit ose gëzimit. Dashuria është përtej çdo kushti: pa pranverë, pa vjeshtë, ajo është gjithmonë e freskët.
Nuk jam as i Lindjes, as i Perëndimit, nuk ekziston kufi brenda gjoksit tim.
Dëgjo! Ngrije gojën dhe hesht si një guaskë, sepse gjuha jote është armiku i shpirtit, miku im. Kur buzët heshtin, zemra ka njëqind gjuhë.
Ti e dini vlerën e çdo artikulli mallrash, por nëse nuk e din vlerën e shpirtit tënd, e tëra është marrëzi.
Unë nuk kam shok veç dashurisë, pa fillim, pa fund, pa agim. Shpirti thërret nga brenda meje: “Ti, injorant i rrugës së Dashurisë, më lë të lirë.”
Në çastin kur dëgjova dashuri, hoqa dorë nga shpirti, zemra dhe sytë.
Ne kemi lindur nga dashuria; Dashuria është nëna jonë.
Kur të vdes, do të fluturoj me engjëjt, dhe kur të vdes për engjëjt, nuk mund ta imagjinosh atë që do të bëhem.
Drita e diellit ra mbi mur; muri mori një shkëlqim të huazuar. Pse e vendos zemrën tënde në një copë toke, o i thjeshtë? Kërkon burimin që shkëlqen përgjithmonë.
Dashuria do të gjejë rrugën e saj përmes të gjitha gjuhëve vetë.
Kjo është esenca e të gjitha shkencave – që duhet të dish se kush do të jesh kur të vijë Dita e Llogarisë.
Ke arritur të njohësh yjet me fat dhe të pafat, por nuk e di nëse vetë je me fat apo fatlum.
Mbill brenda shpirtit tënd dashurinë e të shenjtëve. Mos ia jep zemrën tënde asgjëje, por dashurisë së atyre që kanë zemër të kënaqur.
Ti u largove dhe unë qava me lot gjaku. Dhimbja ime rritet. Nuk është vetëm se ti u largove. Por kur ti u largove sytë e mi ikën me ty. Tani, si do të qaj?
Mund të jetë se kënaqësia që më duhet varet nga rruga që marr, kështu që kur të shkoj dhe të kthehem, do ta gjej në shtëpi.
Mënyra se si i Dashuri mund të përshtatet në zemrën time, dy mijë jetë mund të përshtaten në këtë trupin tim. Një bërthamë mund të përmbante një mijë shkurre dhe njëqind botë kalojnë përmes syrit të gjilpërës.
Ji përplot shpirt. Ji i sjellshëm. Ji në dashuri.
Dashuria rrezikon gjithçka dhe nuk kërkon asgjë.
Çfarëdo që të ndodhë, vazhdo të buzëqeshësh dhe humbas veten në dashuri.
Unë jam në ty dhe unë jam ti. Askush nuk mund ta kuptojë këtë derisa s’ka humbur mendjen.
Kur e lë të largohet atë kush je, bëhesh ai që mund të jesh.
Mos harro, dera për të hyrë në shenjtërore është brenda teje.
Jeto jetën sikur çdo gjë është bërë në favorin tënd.
Zemra jote e di rrugën, vrapo në atë drejtim.
Të gjithë janë krijuar për një punë të veçantë dhe dëshira për atë punë është vendosur në çdo zemër.
Brenda teje është një artist që nuk e njeh.
Ti ke brenda vetes më shumë dashuri se ç ‘mund të kuptoje.
Arti i të diturit është të dish se çfarë të shpërfillësh.
Vish mirënjohjen si një mantel dhe do të ushqejë çdo cep të jetës sate.
Jeta është një ekuilibër midis të mbash dhe të lësh të lirë.
Kur bota të ul në gjunjë, je në pozitën e përsosur për t’u lutur.
Çdo gjë që është bërë e bukur, e drejtë dhe e dashur, është bërë për syrin e atij që sheh.
Përse duhet të jem i pakënaqur? Çdo pjesë e qenies sime është në lulëzim të plotë.
Në fakt, shpirti yt dhe i imi janë të njëjtë, ne shfaqemi dhe zhdukemi tek njëri-tjetri.
Kërkoni mençurinë që do të zgjidh nyjën tuaj. Lypni rrugën që kërkon gjithë qenien tuaj.
Gjithçka që kam parë më mëson t’i besoj Krijuesit për gjithçka që nuk kam parë.
Kjo është një e vërtetë delikate. Çfarëdo që të duash, je.
Nëse nuk më gjen brenda teje, nuk do të më gjesh kurrë. Sepse kam qenë me ty, që nga fillimi im.
Ka një forcë përbrenda që të jep jetë. E kërko atë.
Një mijë gjysmë-dashuri duhet të braktisen për të marrë një zemër të tërë në shtëpi.
Më studio sa të duash, nuk do të më njohësh, sepse unë ndryshoj në njëqind mënyra nga ajo që më sheh të jem. Vendos veten prapa syve të mi dhe më shih si e shoh unë veten, sepse kam zgjedhur të rroj në një vend që ti nuk mund ta shohësh.
Dora jote hapet dhe mbyllet, hapet dhe mbyllet. Nëse do të ishte gjithmonë një grusht ose gjithmonë e hapur, do të paralizohej. Prania jote më e thellë është në çdo tkurrje dhe zgjerim të vogël, të dyja po aq bukur të ekuilibruara dhe të koordinuara si krahët e zogjve.
Hëna qëndron e shndritur kur nuk e shmang natën.
Brenda lotëve, gjej të qeshura të fshehura.
Kërkoni thesare në mes të rrënojave, të sinqerta.
Kur ndokush godet qilimin, goditjet nuk janë kundër qilimit, por kundër pluhurit në të.
Thelbi më i rrallë i trëndafilit jeton në gjemba.
Dhimbja është një thesar, sepse përmban mëshirë.
Ti je dashurues i përvojës sate. Ti kthehesh tek unë për të ndjerë emocionet tua.
Nëse në errësirën e injorancës, nuk e njeh natyrën e vërtetë të njeriut, shih kë ka përzgjedhur për udhëheqës të tij.
Dëgjo me veshët e tolerancës! Shikoni me sytë e dhembshurisë! Fol me gjuhën e dashurisë.
Dua të jem aty ku ecën këmba jote e zbathur, sepse ndoshta para se të shkelësh, do të shikosh tokën. E dua këtë bekim.
Ti dhe unë i kemi folur të gjitha këto fjalë, por për rrugën që duhet të bëjmë, fjalët nuk janë përgatitje. Kam një pikë të vogël të dijes në shpirtin tim. Letë shpërbëhet në oqeanin tënd.
Kopshti i botës nuk ka kufi, përveçse në mendjen tënde.
Në thertoren e dashurisë, ata vrasin vetëm më të mirët, asnjë nga të dobëtit apo të deformuarit. Mos ik nga kjo vdekje. Kushdo që nuk vritet për dashuri është mish i vdekur.
Njerëzit e botës nuk shikojnë veten, dhe kështu fajësojnë njëri-tjetrin.
Shiko përtej mendimeve tua, që të mund të pish nektarin e pastër të këtij momenti.
Nëse rrënjët e pemëve nuk do të ishin të lidhura me tokën, do të më ndiqnin mua. Sepse kam lulëzuar aq shumë, jam zilia e kopshteve.
Asnjëherë mos humb shpresën, zemra ime, mrekullitë banojnë në të padukshmen. Nëse e gjithë bota kthehet kundër teje, mbaji sytë tek Miku.
Aty ku buzët janë të heshtura zemra ka një mijë gjuhë.
E shoh bukurinë time në ty.
Çdo gjë që zotëron nga aftësitë, pasuria e punët e dorës, a nuk ishin fillimisht thjesht një mendim dhe një kërkim?
Përse mundohesh të hapësh derë mes nesh kur i gjithë muri është një iluzion?
Kur jam i heshtur, kam bubullimë të fshehur brenda.
Ka një shportë me bukë të freskët në kokën tënde, megjithatë ti shkon derë më derë duke kërkuar kore.
Fol një gjuhë të re që bota të jetë një botë e re.
Vështirësia fillimisht mund të shkurajojë, por çdo vështirësi kalon. Çdo dëshpërim pasohet nga shpresa. E gjithë errësira pasohet nga drita e diellit.
Errësira mund t’i fshehë pemët dhe lulet nga sytë, por nuk mund ta fshehë dashurinë nga shpirti.
Zemra ka gjuhën e saj. Zemra di njëqind mijë mënyra për të folur.
Kushdo që gjen dashuri përfund dhimbjes dhe pikëllimit zhduket me një mijë maskime të reja në zbrazëti.
Ka vetmi më të çmuar se jeta. Ka liri më të çmuar se bota. Pafundësisht më i çmuar se jeta dhe bota është ai momenti kur njeriu është në vetmi me Zotin.
Pse po kërkoj? Unë jam njësoj si ai. Esenca e tij flet përmes meje. Unë po kërkoja veten time.
Edhe pse e sheh gropën, nuk mund t’i shmangesh.
Ka një zë që nuk përdor fjalë. Dëgjo.
Profetët e pranojnë çdo agoni dhe i besojnë, sepse uji asnjëherë nuk ka pasur frikë nga zjarri.
Ne dashurojmë për këtë jeta është përplot dhurata të mrekullueshme.
Hëna të cilën qielli nuk e pa kurrë as në ëndërr është ngritur sërish.
Yjet digjen pastër gjatë gjithë natës deri në agim. Bëje këtë edhe ti dhe do të ngrihet pranvera në errësirë me ujë për të cilin është etja jote më e thellë.
Dil jashtë ngatërresës së të menduarit të frikës. Jeto në heshtje.
Çdo tregim jemi ne.
I lë ujërat të qetësohen dhe do t’i shohësh hënën dhe yjet të pasqyruar në qenien tënde.
Frymëmarrja jote preku shpirtin tim dhe pashë përtej çdo kufiri.
Shiko me kujdes përreth dhe dallo shkëlqimin e shpirtrave. Ulu pranë atyre që të tërheqin drejt kësaj.
Përderisa jeton në thellësi të zemrës, pasqyra bëhet më e qartë dhe më e pastër.
Jini të sigurt se në fenë e Dashurisë nuk ka besimtarë dhe jobesimtarë. Dashuria i përqafon të gjithë.
Ju keni parë rënien time, tani shihni ngritjen time.
Pak mund të thuhet mbi dashurinë. Ajo duhet të jetohet, dhe është gjithmonë në lëvizje.
Ai i cili nuk vrapon drejt joshjes së dashurisë ecën rrugën ku asgjë nuk jeton.
Paqësor është ai që nuk shqetësohet të ketë pak a shumë. I palidhur nga emri dhe fama, ai është i lirë nga pikëllimi nga bota dhe kryesisht nga vetja.
U futa në zemrën time për të parë se si është. Atje më bën diçka të dëgjoj gjithë botën duke qarë.
Ulu qetësisht dhe dëgjo zërin që do të thotë: “Bëhu më i heshtur.” Sapo të ndodh kjo, shpirti fillon të të ringjallet.
Shpirtit i janë dhënë veshët e vet për të dëgjuar gjëra që mendja nuk i kupton.
Salloni i dashurisë ka dhjetë mijë shpata. Mos ki frikë të përdorësh një.
Të gjithë kanë frikë nga vdekja, por sufitë e vërtetë vetëm qeshin: asgjë nuk i tiranizon zemrat e tyre. Ajo që godet guaskën e kërmillit nuk e dëmton perlën.
Opinioni konvencional është shkatërrimi i shpirtrave tanë.
Vërsho poshtë e poshtë në unazat gjithnjë e më të zgjeruara të qenies.
Ne nuk mund të mos jemi të etur, duke lëvizur drejt zërit të ujit.
Nëse është buka që kërkon, do të kesh bukë. Nëse është shpirti që kërkon, do ta gjesh shpirtin. Nëse e kupton këtë fshehtësi, ti e di që je ai kë kërkon.
Shpirti merr diturinë nga shpirti, pra jo nga libri e as nga gjuha. Nëse dituria e fshehtësive vije pas zbrazëtisë së mendjes, është ndriçimi i zemrës.
Lapsi shkarraviste. Kur u përpoq të shkruaj dashuri, u thye.
Kjo është që dashuria bën dhe vazhdon të bëjë. Ka shije mjalti për të rriturit e qumështi për fëmijët.
Sa më i qetë të jesh, aq më shumë do të mund të dëgjosh.
Kjo që është e munduar dhe shumë e lodhur, e torturuar me kufizime si një i çmendur, kjo zemër.
Ndonjëherë dëgjon një zë nga dera që të thërret… Kjo kthesë drejt asaj që e do thellësisht, të shpëton.
Ji shok i dobishëm dhe do të bëhesh pemë e gjelbër gjithnjë me fryte të reja.
Mos u largo. Mbaje shikimin në vendin e fashuar. Mu aty hyn drita tek ti.
Asgjë që them nuk mund t’ju shpjegojë Dashurinë Hyjnore. Megjithatë, e gjithë krijesa siç duket nuk mund të pushojë së foluri për të.
Kërko përgjigjen brenda pyetjes tënde.
Rezultati i jetës sime nuk është më shumë se tri fjalë: isha i pagatuar, u gatova, u dogja.
Dashuria është një lumë, pi nga ajo.
Aty ku është ultësi, aty shkon uji. Të gjitha ilaçet duan që dhimbja të shërohet.
Kudo që qëndron, ji shpirti i atij vendi.
Dashuria nuk mbështetet mbi themele. Ajo është një oqean i pafund, pa fillim ose përfundim.
Gjyko fluturën e natës nga bukuria e qiririt.
Kur dikush po numëron arin për ty, mos shiko duart tua ose arin. Shiko dhënësin.
Në heshtjen e dashurisë do të gjesh shkëndijën e jetës.
Gjithsecili duhet hyrë në folenë e bërë nga zogu tjetër i papërsosur.
Pa vrenjtësirën e reve dhe rrufesë, rrushi do të digjej nga dielli i buzëqeshur.
1. miku im, gjithçka që sheh nga unë është një guaskë, pjesa tjetër i përket dashurisë.
Shiko hënën në qiell, jo atë në liqen.
Dashuria nuk është ndjenjë, është vetë ekzistenca jote.
Rruga e mesme është rruga drejt urtësisë.
Më mirë të ikësh nga unë. Fjalët e mia janë zjarr.
Ti je e vërteta nga këmbët deri tek balli. Tani, çfarë do të dish tjetër?
Ajo që ti kërkon po të kërkon ty.
Nëse acaroheni nga çdo fërkim, si do të lustrohet pasqyra juaj?
Shndrit sikur i gjithë universi është i yti.
Kur bën gjëra nga shpirti, ndjen një lumë që lëviz brenda teje, një gëzim.
Dashuria është tërësia. Ne jemi vetëm pjesë.
Këto dhimbje që ndjen janë lajmëtare. I dëgjo ato.
Gjithçka në univers është brenda teje. Kërko të gjitha nga vetja.
Duhet të vazhdosh ta thyesh zemrën derisa të hapet.
E di që je i lodhur, por eja, kjo është rruga.
Lëre veten të tërhiqet në heshtje nga tërheqja e çuditshme e asaj që do vërtet. Nuk do të çojë në rrugë të gabuar.
Nëse gjithçka rreth duket errësirë, shih sërish, ndoshta ti je drita.
Heshtja është gjuha e Zotit, gjithçka tjetër është përkthim i dobët.
Zemra ime është aq e vogël, thuajse e padukshme. Si mund të vendosësh kaq pikëllim të mëdha në të?
Vetëm nga zemra mund të e prekësh qiellin.
E vetmja bukuri që zgjatë është bukuria e zemrës.
Sa herë që arrijmë të dashurojmë pa pritshmëri, llogaritje e negociata, ne jemi vërtet në parajsë.
Çfarëdo që të pastron është rruga e drejtë, nuk do të përpiqem ta përcaktoj.
Kur fillon të ecësh rrugës, rruga shfaqet.
Ndoshta po kërkon mes degëve, për atë që gjendet vetëm tek rrënjët.
Kur ndjen një gëzim paqësor, atëherë je afër së vërtetës.
Luani është më i hijshëm kur kërkon gjah.
Jo vetëm i eturi kërkon ujin, uji kërkon edhe të eturin.
Me rëndësi është sa shpejt bën atë që shpirti të drejton.
Cilido që është i qetë dhe i ndjeshëm është i çmendur!
Shumë pak rritet në shkëmbin e thepisur. Ji tokë. Ji shkërmoqur, që të mbijnë lulet e egra atje ku je ti.
Zemra jote ka madhësinë e një oqean. Gjeje veten në thellësitë e saj të fshehura.
Lëre heshtjen të të shpie në thelb të jetës.
I thashë: Po zemra ime? Ai tha: Më trego çfarë mban brenda saj?
Kudo që je dhe çfarëdo që bën, ji në dashuri.
Nuk e ke detyrë të kërkosh dashurinë, por thjesht të kërkosh e të gjesh të gjitha barrierat që ke brenda vetes e që ke ndërtuar kundër saj.
Ti mendon meqë kupton “një” duhet të kuptosh dhe “dy”, pasi që një dhe një bëjnë dy. Por gjithashtu duhet të kuptosh edhe “dhe”.
Fjalët janë pretekst. Është lidhja e brendshme ajo që e tërheq një njeri tek tjetri, jo fjalët.
A është vërtet se atë që dua është kudo?
Të takoj ty, mos ma kthe veten.
Mali mban një jehonë thellë në brendi. Kështu mbaj unë zërin tënd.
Dashuria vije me thikë, jo me ndonjë pyetje të turpshme dhe jo me frikë për namin e vetë!
Dashuria është ura mes teje dhe çdo gjëje.
Dashuria më tha, nuk ka asgjë që nuk jam unë. Hesht.
Në rrugën e dashurisë ne nuk jemi as zotëri e as pronarë të jetës sonë. Ne jemi vetëm një brushë në dorën e Mjeshtrit Piktor.
Lamtumirat janë vetëm për ata që dashurojnë me sy. Sepse për ata që dashurojnë me zemër e shpirt nuk ka diçka të tillë si ndarja.
Fuqia e dashurisë hyri në mua dhe u bëra i egër si një luan, pastaj i butë si ylli i mbrëmjes.
Kështu do të vdisja brenda dashurisë që kam për ty: Si copa reje që treten në rrezet e diellit.
Arsyeja është e pafuqishme në shprehjen e Dashurisë.
Është rruga jote dhe vetëm e jotja, të tjerët mund të e ecin me ty, por askush nuk mund të e ecë për ty.
Njerëzit që shtypin dëshirat shpesh kthehen, papritur, në hipokritë.
Ka një qiri në zemrën tënde, gati për t’u ndezur. Ka një boshllëk në shpirtin tënd, gati për t’u mbushur. E ndjen, apo jo?
Pse qëndron në burg, kur dera është krahë më krahë e hapur?
Mos u kënaq me tregimet, se si kanë shkuar gjërat me të tjerët. Zbulo mitin tënd.
E ti? Kur do ta fillosh atë udhëtim të gjatë në vetvete?
Zoti të rrotullon nga një ndjenjë në tjetrën dhe të mëson me anë të të kundërtave, që të kesh dy krahë për të fluturuar, jo një.
Të gjithë njerëzit në planet janë fëmijë, përveç pakicës. Askush nuk është rritur përveç atyre të lirë nga dëshira.
Është një zë që nuk shfrytëzon fjalë. Dëgjo.
Vazhdo të ecësh, edhe pse nuk ka vend për të arritur. Mos u mundo të shikosh përmes distancave. Kjo nuk është për qeniet njerëzore. Lëviz përbrenda, por mos lëviz ashtu siç të bën frika të lëvizësh.
Mos prit më gjatë. Zhytu në oqean. Largohu dhe lëre detin të jetë ti.
I vë flakën jetës. Kërko ata që të ndezin flakët.
Ke lindur me krahë, pse parapëlqen të zvarritesh nëpër jetë?
I jep dobësinë tënde atij që të ndihmon.
Provo diçka ndryshe. Dorëzohu.
Nëse dëshiron të jesh më i gjallë, dashuria është shëndeti më i vërtetë.
Mësoni alkiminë që dinë qeniet e vërteta njerëzore. Në momentin kur pranoni çfarë telashe ju janë dhënë dera do të hapet.
Durim nuk është të rrish e të presësh, është të parashikosh. Është të shikosh gjembin dhe të shohësh trëndafilin, të shikosh natën dhe të shohësh ditën.
Nëse e ke dritën në zemër do ta gjesh rrugën për në shtëpi.
Bëhu sikur dielli për hir dhe mëshirë. Bëhu sikur nata për të mbuluar të metat e të tjerëve. Bëhu sikur uji i rrjedhshëm për bujari. Bëhu sikur vdekja për inatin dhe zemërimin. Bëhu sikur Toka për modestinë. Paraqitu ashtu siç je. Bëhu ashtu siç dukesh.
Përpiqu të mos u rezistosh ndryshimeve që të vijnë. Në vend të kësaj, lëre jetën të jetojë përmes teje. Dhe mos u shqetëso se jeta po kthehet përmbys. Si e din ti se ana që je mësuar të e jetosh është më e mirë se ajo që do të vijë?
Flladet në agim kanë sekrete për të të treguar. Mos u kthe të flesh! Duhet t’i kërkosh atë që vërtetë dëshiron. Mos u kthe të flesh!
Era e mëngjesit përhap aromën e saj të freskët. Ne duhet të ngrihemi dhe ta thithim atë, atë erë që na lë të jetojmë. Merr frymë para se të zhduket.
Drita e Hënës vërshon qiellin nga horizonti në horizont. Sa mund të mbushë dhomën tuaj varet nga dritaret e saja.
Le të largohemi nga të gjithë njerëzit e zgjuar që fusin fjalët në gojën tonë, le të themi vetëm atë që dëshiron na zemra.
Shto fjalët, jo zërin. Është shiu që rrit lule, jo bubullima.
Bëhu një llambë, një varkë shpëtimi ose një shkallë. Ndihmo që shpirti i dikujt të shërohet. Dil nga shtëpia si një bari.
Dua të këndoj ashtu siç këndojnë zogjtë, pa u shqetësuar se kush dëgjon apo çfarë mendojnë.
Kuptoni se shikimi juaj i brendshëm është i verbër dhe përpiquni të shihni një thesar tek të gjithë.
Faji është i atij që fajëson. Shpirti nuk sheh asgjë për të kritikuar.
Bukuria që sheh tek unë është reflektimi yt.
Injoro ata që të bëjnë të ndjehesh i frikësuar dhe e i trishtuar, që të degradojnë drejt sëmundjes dhe vdekjes.
Oqeani kujdeset për çdo valë derisa të arrijë bregun. Ti ke nevojë për më shumë ndihmë sesa e din.
Aty ku ka rrënoj, ka shpresë për thesar.
Ushtritë e pikëllimit mblidhen, por unë nuk shkoj me ta.
Vuajtja është dhuratë. Në të fshihet mëshirë.
Ilaçi për dhimbjen është në vetë dhimbjen.
Ulu, ji i qetë dhe dëgjo, sepse ti je i dehur dhe ne jemi në cep të kulmit.
Trishtimi ju përgatit për gëzim.
Ekziston një ilaç sekret që u jepet vetëm atyre që lëndojnë aq shumë sa nuk mund të shpresojnë. Shpresuesit do të ndiheshin të dobët nëse do ta dinin.
Ji mirënjohës për këdo që vjen, sepse secili është dërguar si udhërrëfyes nga përtej.
Kush mund të jetë kaq fat mirë? Kush vjen në liqen për ujë dhe sheh hënë e pasqyruar.
Nëse në etje pini ujë nga një gotë, shihni Zotin në të. Ata që nuk janë të dashuruar me Zotin do të shohin vetëm fytyrat e tyre në të.
Në fund të jetës sime, me vetëm një frymë të mbetur, nëse vjen, unë do të ulem dhe do të këndoj.
Bujaria e tokës merr plehun tonë dhe rrit bukurinë! Mundohu të jesh më shumë si toka.
Falënderimi të sjell në vendin ku jeton i Dashuri.
Ka qindra mënyra për tu gjunjëzuar dhe puthur tokën.
Ti nuk je një pikë uji në oqean. Ti je i tërë oqeani në një pikë uji.
Endesh nga dhoma në dhomë në gjueti për gjerdanin e diamantit që tashmë në qafën tënde është!
A e din çka je ti? Ti je një dorëshkrim i një letre hyjnore. Ti je një pasqyrë që reflekton një fytyrë fisnike. Ky univers nuk është jashtë teje. Shikon brenda vetes. Gjithçka që dëshiron, je ti tashmë ajo.
Kushdo që më njeh, duhet të më njohë përsëri. Sepse unë jam si Hëna, do të më shihni çdo ditë me një fytyrë të re.
Ne vijmë duke u rrotulluar nga asgjëja, duke shpërndarë yje si pluhur.
Çfarë të lëndon, të bekon. Errësira është qiri juaj.
Engjëlli është i lirë për shkak të dijes, egërsira për shkak të injorancës. Në mes të dyve mbetet i biri i njeriut për tu përpjekur.
Unë nuk kam ardhur këtu me dëshirën time dhe nuk mund të largohem në atë mënyrë. Kushdo më solli këtu do të më çojë në shtëpi.
Ti je vëllim në librin hyjnor. Pasqyrë e Fuqisë që krijoi universin. Çfarëdo që dëshiron, kërko nga vetja. Çfarëdo që kërkon mund ta gjesh vetëm brenda vetes.
Ata thonë se ka derë nga zemra në zemër, por cila është nevoja e një dere kur nuk ka mure?
Ky vend është një ëndërr. Vetëm një i fjetur e konsideron si të vërtetë. Pastaj vjen vdekja si agim, dhe zgjoheni duke qeshur me atë që menduat se ishte pikëllimi juaj.
Nxirr gjembin e ekzistencës nga zemra! Shpejt! Sapo ta bësh këtë, do të shohësh mijëra kopshte me trëndafila në veten tënde.
Si hije, jam dhe s’jam.
Udhëtimi risjell fuqinë dhe dashurinë në jetën tuaj.
Dy janë ata që nuk kënaqen kurrë – dashuruesi i botës dhe dashuruesi i dijes.
Dje isha i ditur dhe doja të ndryshoja botën. Sot jam i mençur kështu që po ndryshoj veten.